Tüm çocukların bir noktasında belirli korkulara sahip olmaları çok normaldir. En cesur kalpler bile bazen sınırlarına kadar çarpar. Çocuğunuz dünya hakkında daha fazla şey öğrendikçe bazı şeyler daha kafa karıştırıcı ve korkutucu hale gelecektir. Bu endişelenecek bir şey değildir ve çocuğunuz büyüyüp deneyimini genişlettikçe bu korkular genellikle kendiliğinden ortadan kalkacaktır. Bu arada, küçük çocuğunuzun endişeli zihnini rahatlatmak için ebeveyn olarak, çoğu çocuğun belirli yaşlarda belirli şeylerden korkmaya başlayacağını bilmek faydalı olabilir.  

KORKU VEYA KAYGI NE ZAMAN SORUN OLUR?

    Korku büyümenin çok normal bir parçasıdır. Bu, çocuğunuzun dünyayı ve onun işleyiş şeklini anlamaya başladığının ve bunun kendileri için ne anlama geldiğini anlamaya çalıştıklarının bir işaretidir. Zamanla ve deneyimle, korkutucu görünen şeylerin o kadar da korkutucu olmadığını kendileri anlayacaklar. Zamanla, başa çıkma konusunda inanılmaz bir kapasiteye sahip olduklarını da fark edecekler. Korkular kesinlikle pek çok sıkıntıya neden olabilir; yalnızca korkuları olan çocuklar ve gençler için değil ama aynı zamanda onları önemseyen insanlar için de. Belirli yaşlardaki korkuların tamamen uygun olduğunu ve hiçbir şekilde anormallik belirtisi olmadığını hatırlamak önemlidir. 

    Gerçek şu ki, gerçekte anormal korku diye bir şey yoktur, ancak bazı çocuklar ve gençler daha yoğun ve müdahaleci korkulara sahip olabilir. İlk başta oldukça tuhaf görünen korkular bile bir şekilde anlamlı olacaktır. Örneğin, sizden ayrılmak istemeyen bir çocuk muhtemelen sevdiğimiz insanlar hakkında hepimizin aynı şeyi düşünecektir; ya onlardan uzaktayken başınıza bir şey gelirse? Balonlardan korkan bir çocuk muhtemelen patlamayla birlikte gelen o sarsıcı, dehşet verici paniği deneyimlemiştir. Bu berbat bir duygu. Birkaç dakika içinde geçtiğini bilsek de, henüz dünyaya alışmaya çalışan bir çocuk için o panik duygusunun yarattığı tehdit çok büyük olabiliyor. Onlara balonların eğlenceliymiş gibi göründüğünü öğretmek yeterli olabilir, ancak hiçbir uyarı vermeden vahşileşeceklerini ve ilk bileceğiniz şeyin patlama olacağını anlayacaksınız.

BEBEKLER VE KÜÇÜK ÇOCUKLAR (0-2)

• Yüksek sesler ve duyularını aşırı yükleyebilecek herhangi bir şey (fırtına, elektrikli süpürge, blender, saç kurutma makinesi, balon patlaması, sirenler, banyonun suyunun akması, ani hareket, çok çabuk yere bırakılması)

Sebebi şu:  

Bebekler doğduklarında sinir sistemleri bebek versiyonudur. Duyuları yoluyla onlara çok fazla bilgi geldiğinde, örneğin yüksek bir ses veya çok hızlı bir şekilde yere indirilme (ki bu onlara düşüyormuş gibi hissetmelerine neden olabilir), sinir sistemlerinin başa çıkamayacağı kadar fazla olur. 

OKUL ÖNCESİ ÇOCUKLAR (3-4)

• Şimşek, yüksek sesler (Gök gürültüsü, patlayan balonlar, havai fişekler, köpeklerin yüksek sesle havlaması, trenler) ve anlamsız olan diğer her şey.

Sebebi şu:  

Dünyadaki kontrol eksikliğinin fazlasıyla farkına varacaklar.  Bu nedenle, bir yetişkine hiçbir anlam ifade etmeyecek kadar, geri kalanımıza son derece masum görünen şeylerden korktuklarını gösterebilirler. Yolunuzu bulma işinde yeniyseniz, dünya korkutucu olabilir!

5-6 YAŞ

•   Kabuslar ve kötü rüyalar.

Nedeni şu:

Fantezi ile gerçeklik arasındaki çizginin bulanık olması nedeniyle, kötü rüyalar çok gerçekçi gelebilir ve bu yaşlarda zirveye ulaşması muhtemeldir.

7-11 YAŞ

• Evde yalnız olmak.

Nedeni şu: 

Hala dünyaya güvenmeyi ve siz olmadan küçük zaman dilimleriyle kendi başlarına başa çıkma kapasitelerini öğreniyorlar. Evde yalnız kalmak heyecan verici, korkutucu ya da her ikisi de olabilir; o zaman onları hâlâ pusuya düşüren bir hayal gücü vardır. 

ERGENLER (12+)

• Akranlarının onlar hakkında ne düşündüğü.

Nedeni şu:

Ergenliğin temel gelişimsel hedeflerinden biri onların nasıl olduklarını ve dünyanın neresine uyum sağladıklarını anlamaktır. Bunu yaptıkça başkalarının ne düşündüğü konusunda endişelenmeye başlayacaklar. Sizden bağımsızlığa doğru ilerlemek gibi bir görevleri de var. Aileden uzaklaşıp yaşıtlarına doğru ilerlemeye başladıkça, arkadaşlarının düşünceleri de yeni bir önem kazanacaktır. 

NE YAPABİLİRİZ ? 

BEBEKLER İÇİN

• "Ce-e-boo" oynayın.

     Bebeğinize yüzünüz kaybolsa bile hala orada olduğunuzu öğretmeye başlayacaktır. (Bu ve  sizi gördüklerinde yüzlerinin aydınlanması muhteşem olduğu için.)

• Onlara ayrılığın geçici olduğunu ancak nazikçe ilerleyin.

      Bebeğinizin her zaman geri döneceğinizi öğrenmesi için odadan kısa süreliğine ayrılmayı deneyin. Bir dakika ile başlayın, ardından bebeğiniz hazır olduğunda oradan yukarı çıkın. Onları başkalarının gözetimine bırakmaya hazır olduğunuzda, kısa süreliğine tanıdıkları kişilerle başlayın, sonra oradan yavaşça yukarıya doğru ilerleyin.

ÇOCUKLAR VE GENÇLER İÇİN

• Onlara bol miktarda bilgi verin.

     Bu yaştaki çocuklar çevrelerinin farkında olsalar da orada olup bitenleri anlamıyorlar. Gök gürültüsü gerçekten korkutucu geliyor; öngörülemez, gürültülü ve meraklı, güçlü, araştırmacı bir zihin için kesinlikle gökyüzü kırılıyormuş gibi hissedilebilir.

• Oynamak

    Oynamak dünyayı öğrenmenin çok önemli bir parçası. Oyunlarının çoğu aslında gerçek hayatın provası niteliğinde. Çocuğunuz bir şeyden korkuyorsa onu oyun sırasında tanıtın. Bu şekilde, ister (fişi çekilmiş) elektrikli süpürgeyle oynamak, ister canavar olmak, ister özel bir evcil hayvan olarak bir 'Canavar’a sahip olmak olsun, endişelendikleri her şeyden sorumlu olabilirler.

• Aşırı tepki vermemeye dikkat edin.

      Çocuğunuzun ne hissettiğini doğrulamak önemlidir ancak korkuya aşırı tepki vermemek de önemlidir.  Aşırı rahatlatmak yerine, onların seviyesine inin ve gördüğünüz şeyin adını verdikten sonra onlarla bunun hakkında konuşun: 'Bu balon patladığında seni korkuttu değil mi?'

• Aşırı güvence vermeyin.

     Çocuğunuz gerçek bir korku yaşadıysa veya kalbi biraz kırıksa, onun için zemini sağlamlaştıracak bir kucaklama ve güvenceden daha iyi bir şey yoktur. Bu güvence aşırı olduğunda ancak endişelenecek bir şey olduğunu doğrulayabilir. Aynı zamanda kendi güvenlerini ve kendilerini sakinleştirme yeteneklerini geliştirme fırsatlarını da ellerinden alabilir. Endişeli bir düşünce ile cesur bir tepki arasındaki iskeleyi bulmak her çocuğun yapabileceği bir şeydir. Anlaşılır bir şekilde, güvenceye dayanmak son derece zor olabilir, özellikle de yapmak istediğiniz tek şey onları kucaklamak ve onları sert kenarlarını hissettikleri dünyadan korumak olduğunda. Daha sağlıklı olan, onları kendi korkularını veya endişelerini yönetecek gücü ve kaynakları kendi içlerinde bulmalarını sağlayacak bir yola koymaktır. 

• Korkularını doğrulayın ve korkularını dile getirmelerine izin verin.

     Bırakın korkuları hakkında konuşsunlar. Bunu ne kadar çok yapabilirlerse, kendilerine hiçbir anlam ifade etmeyen büyük duyguları da o kadar anlamlandırabileceklerdir. Duygular hakkında konuşmak beynin gerçek sol tarafını beynin duygusal sağ tarafına bağlar. Sağ beyin ile sol beyin arasında güçlü bir bağlantı olduğunda çocuklar, kendilerine hiçbir anlam ifade etmeyen büyük duyguların etkisi altında kalmak yerine, deneyimlerini anlamlandırmaya başlayacaklardır.