"Ulaşılması zor olanı arzulamak, insanın içsel motivasyonunu besler ve onu daha büyük bir hedefe yönlendirir.”

"Bize imkansız gibi gelen şeyler, irademizi sınayan ve içimizdeki isyankarın gücünü ortaya çıkaran gizemli cazibelerdir."

     Romantik arzularımızı etkileyen, bazıları kişilik özellikleriyle, bazıları ise çevresel faktörlerle ilgili olan birçok yön vardır. Bu yazıda iki ana konuya odaklanmak istiyorum: ulaşılabilirlik yönü ve arzuladığımız şeyin gerçekliği yönü.

Bu konuda iki iddia öne çıkıyor:

• Nesne gerçek ve ulaşılabilir olduğunda arzumuz daha büyük oluyor. 
• Nesne hayali ve ulaşılamaz olduğunda arzumuz daha büyük olur. 
  
  

       Hangi iddia doğrudur? Sahip olduğumuzu hayal ettiğimizden daha çok sahip olduğumuz şeyi mi arzuluyoruz? Her iki iddia için de argümanlar bulunmaktadır.

     İlk iddianın ana argümanı, gerçek bir şeyin bizimle daha alakalı olduğudur. Aslında durum ne kadar gerçek olursa, duygu da o kadar yoğun olur (eğer diğer tüm faktörler eşitse). Dolayısıyla sağlığımızla oldukça alakalı olabilecek çok güçlü bir olay, onu bir fantezi olarak ele almayı başarırsak heyecan yaratmayabilir: Duygusal yoğunluk da buna bağlı olarak azalır. Hayali ve ulaşılamaz olanın arzumuzu daha fazla uyandırdığı iddiasını destekleyen iki önemli argüman, hayali ve eksik deneyimlerin daha heyecan verici doğasına dayanmaktadır.

    Hayal gücünün sınırı yokmuş gibi göründüğü için içeriği daha heyecanlı olabiliyor. Dileyen herkes sevgilisinin Dünya Güzeli olduğunu hayal edebilir, ancak çoğu insan eşinin bu kadar güzel olduğunu düşünmez. Ulaşılamaz olan romantik, "bitmemiş iş" özelliğine sahiptir; henüz arzu edilen duruma ulaşmamış bir deneyimdir, bu anlamda eksiktir. Halihazırda sahip olduğumuz şeylerle ilgili hissettiklerimizin aksine, genellikle eksik, belirsiz, açıklanamayan veya belirsiz olan her şey bizi heyecanlandırır. Durum istikrarlı ve normal hale geldiğinde, zihinsel sistemin tetikte olması ve daha fazla kaynak yatırımı yapması için hiçbir neden kalmaz.

    Ontolojik gerçeklik duygusuna atıfta bulunarak, hayali nesnelerin uyandırdığı duyguların, gerçekte var olan nesnelerin uyandırdığı duygulardan daha az yoğun olduğunu söyleyebiliriz. Tehlikenin gerçekten var olduğunu bildiğimizde, tehlikenin yanıltıcı olduğundan şüphelendiğimizden daha fazla korkarız. Aynı şekilde, bir filmdeki başarılı bir kişiyi, gerçekte var olan başarılı bir kişiden daha az kıskanırız .

   En arzu edilen duygusal deneyim, gerçekte var olan gerçek özellikleri, arzuyu artıran hayali özelliklerle birleştirecektir. Bu nedenle, gerçek bir hikayeye dayanan bir film (diğer tüm faktörler eşitse), tamamen kurgusal bir filmden daha heyecan vericidir.

   Her ne kadar hayal gücü, tüm normal düzenliliklere uymayan ve doğa kanunlarıyla sınırlanmayan olayları tanımlasa da, bu onun hiçbir düzenlilik veya kısıtlama tanımadığı anlamına gelmez. Tam tersine, serbest biçimli fantezinin aksine, duygusal hayal gücü çoğu zaman çeşitli faktörler tarafından güçlü bir şekilde kısıtlanır. Böyle bir hayal gücünün daha fazla arzu doğurabilmesi için onun gerçek olarak algılanması, yani bir anlamda gerçeğe benzemesi önemlidir.

   Duyguların oluşmasında "ulaşılabilir olma" unsurunun rolü nedir? Bu faktör gerçekliğin özelliklerinden biridir. Ulaşılabilir olan bir şey ontolojik anlamda gerçektir; yalnızca bir fantezi değil, var olan ve anında deneyimlenebilen bir şeydir. Ancak ulaşılabilir olan bir şeyin, zaten verilmiş gibi algılanması muhtemel olduğundan, dikkate alınmasına gerek yoktur. Öte yandan, bir tür yarım kalmış iş olan tamamlanmamış deneyimler, diğer yönleriyle birlikte, onlara yatırım yapmak için daha fazla çaba gerektirmesi nedeniyle daha çok arzu edilir ve bu da onların daha değerli algılanmasına neden olabilir. Bu nedenle, elde edilmesi zor rolü oynayanlar genellikle kendilerini daha çekici hale getirirler.

    Arzuyu artırmak için ulaşılabilirlik ve ulaşılamazlık unsurlarının bir araya getirilmesi gerekiyor. Bu nedenle, "elde edilmesi zor olanı oynamak" bir partneri etkilemek için en etkili strateji olmasına rağmen, gereken çaba çok fazla olduğunda ve başarı olasılığı düşük olduğunda, insanlar, partneri etkilemek için çok çabalayan birinin peşinden gitme fikrinden vazgeçebilirler. Oyuncuyu "kazanmak" için gereken ekstra çabayı elde edebilir ve harcamayabilir. Belirli bir noktada, gerekli çabanın artması duygusal yoğunluğu azaltır, çünkü insanlar çaba harcanan sonucun aslında ulaşılamaz ve dolayısıyla gerçek dışı olduğuna inanmaya başlarlar.

  Kuşkusuz hayat karmaşıktır, ulaşılabilirlik ve gerçekliğin romantik arzuyu artırıp artırmadığı veya azalttığı sorusuna basit bir cevap yoktur çünkü çeşitli kişilik özelliklerine ve değişen koşullara duyarlı olan çeşitli farklı yönler söz konusudur. Ancak arzumuzun bu konuda nasıl geliştiğini gösteren bir modeli algılayabiliyoruz. Romantik arzunun yoğunluğunda çeşitli ulaşılabilirlik ve gerçeklik türlerinin değişen derecelerde ve farklı şekillerde önemli bir rol oynadığı kesin görünüyor.